Zasady ogólne cz. 5

Widzimy np. w licznych odmianach ziemniaka znaczne różnice w kształcie i wielkości kłębów, w zabarwieniu naci, liści i kwiatu, lecz wszystkie te cechy morfologiczne, jakkolwiek służą do odróżniania pojedynczych odmian, najczęściej nie dają nam jednak wskazówek co do plenności, odporności przeciwko chorobie itp. które to własności są cechami fizjologicznymi.

Podobnież, porównując pomiędzy sobą rozmaite odmiany pszenicy, zauważymy wybitne różnice w wyglądzie kłosów, słomy, plew i ziarna; wszystkie te oznaki nic nam jednak nie mówią o ich wydajności, wcześniejszym lub późniejszym dojrzewaniu, wytrzymałości na mrozy itd.

Rośliny dziedziczą zazwyczaj stale swoje cechy morfologiczne, pomimo zmiany zewnętrznych wpływów. W pszenicy np. kształt i kolor kłosów, właściwe pewnej odmianie, nie zmieniają się po przeniesieniu rośliny do zupełnie innej okolicy. Trafiają się wprawdzie niekiedy przypadkowe zboczenia od pierwotnej formy, lecz znaleźć je można tu wprawdzie, na niektórych tylko osobnikach.

Owa wielka stosunkowo stałość cech morfologicznych tym się tłumaczy, że źródło ich leży w samej roślinie, wyrobiły się one nie pod wpływem zewnętrznych czynników, lecz przyczyną ich jest wrodzona, wewnętrzna organizacja rośliny.