Skład nawozu stajennego
Dobrze utrzymany obornik po pewnym czasie przechowania na gnojowniku czy w oborze, zawiera w przybliżeniu następujące ilości użytecznych składników nawozowych.
W 1000 częściach obornika mieszanego znajduje się:
– azotu od 4 do 6 części,
– kwasu fosforowego od 2 do 3 części,
– tlenku potasu od 4 do 5 części,
– wapna od 3 do 6 części.
Skład ten bywa w ogóle dość rozmaity, zależnie od rodzaju paszy używanej w gospodarstwie i od sposobu przechowania. Przy złym przechowaniu może ubyć połowa pierwotnej zawartości azotu.
Przegniły obornik zawiera około 25% suchej masy, tj. ¼ część, resztę stanowi woda.
Gnój koński sam jest suchszy, zawiera 35 suchej masy na 100 części, jest też nieco bogatszy w azot jak bydlęcy.
Gnój owczy najsuchszy ze wszystkich zawiera w 100 częściach do 40 części suchej masy i 7 na 1000 azotu, a także więcej kwasu fosforowego bo 3 do 4 części na 1000. Jeżeli nam zatem zależy, aby do pewnych celów mieć nawóz silniejszy, to gromadzimy nawóz koński i owczy osobno.
Powyżej wymienione składniki pokarmowe zawarte są w oborniku w postaci ciał organicznych słomy, kału zwierzęcego tudzież w gnojówce w postaci soli rozpuszczalnych. Z tej masy organicznej nawozu tworzy się w roli próchnica w wielu glebach bardzo użyteczna.