Chwasty rozłogowe

Do chwastów rozłogowych zaliczamy:

Czosnek dziki (Allium Vineale) – na glebach lekkich, roślina cebulkowa.

Mlecz polny (Cirsium arvense) – na glebach wap., ciężkich; głęboko zakorzeniony.

Oset polny (Sonchus arvensis) – zakorzenia się b. gleb.

Perz (Triticum repeins) – na gleb. lżejszych, pulchnych i żyznych, zakorzenia się płytko.

Podbiał (Tussilago farfara) – na gleb. ciężkich, wilgotn., zakorzenia się głęboko.

Powój (ConVolvulus arvensis) – zakorzenia się b. gleb.

Skrzyp polny (Eąuisetum arvense) – na glebach cięższych; zakorzenia się głęboko.

Wiklina pospolita (Poa trivialis) – na glebach wilgotn.

Wymienione tu chwasty są roślinami wieloletnimi, trwałymi i mogą rozmnażać się za pomocą podziemnych części, które przeważnie są przekształconymi łodygami, zawierającymi zapasy pokarmowe. Te podziemne organy bądź całkowicie rozgałęzione poziomo w ziemi, wydają jedynie krótkie korzonki dodatkowe, bądź też mają organ osiowy, zagłębiający się w kierunku pionowym, od którego odchodzą rozgałęzienia poziome; w każdym razie zarówno w pierwszym, jak i w drugim wypadku na rozgałęzieniach podziemnych znajdują się pączki, z których wyrastają pędy nadziemne.

Rośliny te, dzięki owym rozgałęzionym organom podziemnym, już same przez się zajmują większe tereny; każda z nich może zająć obszar, mający w obwodzie od 1 – 5 metrów, jeśli zaś te podziemne organy zostaną pocięte, co często ma miejsce przy uprawie mechanicznej, a następnie rozwióczone po polu, wtedy oczywiście zachwaszczenie może dojść do zastraszających rezultatów.

Odpowiednie spostrzeżenia wykazują, że charakter chwastów w znacznej mierze zależy od gatunku gleby oraz od gatunku rośliny uprawnej; chwasty można też podzielić na grupy typowe dla danej rośliny uprawnej, a więc:

W zbożach jarych najczęściej spotyka się: owsik, łopuchę, gorczycę polną, rumianek psi i mak polny.

W zbożach ozimych: bławatek, stokłosę żytnią, kąkol, wyczkę, lepnicę.

W okopowych i koniczynie: lebiodę, szarłatek, mleczaj warzywny.

W lucernie, wiklinę, dmuchawiec, lisi ogon polny.

W koniczynie: marchew dziką, cykorię, babkę, bylicę, kaniankę.