Cechy dobrego ziarna cz. 7
W stosunku do wielkości ziarna, kiełek powinien jak najmniejszą przestrzeń w nim zajmować, ostro się uwydatniać i nie za słabo, czyli zbyt płasko być zasklepiony; gdyby występowały na nim gygzakowate zmarszczki, natenczas ziarno takie jest mniej przydatne. Przecięcie poprzeczne ziarna powinno posiadać kształt jak najwięcej kulisty.
W życie żąda młynarz znacznej zawartości mączki, a ponieważ najcięższe ziarna najwięcej jej zawierają, przeto na wagę ziarna trzeba zwracać baczną uwagę.
Najpiękniejsze ziarno żyta bywa wydłużone, równo grube od końca do końca; jeżeli się z niego w poprzek skraje cienki skrawek, to otrzymamy wyraźny kształt dość mocno zaokrąglonego serca. Grzbiet takiego ziarna jest wysoki, słabo zasklepiony; rowek podłużny nadzwyczaj delikatny, wąski, głęboki, jakoby dwoma wałeczkami otoczony. Wierzchołek czyli górny koniec, leżący naprzeciwko kiełka, w poprzecznym przecięciu traci już więcej kształt serca, a przybiera kształt podkowy i jest równo włoskami pokryty.
Prawa i lewa połowa ziarna na grzbiecie muszą być równe. Często właśnie największe ziarna najbardziej są nie kształtne – i tak albo jedna połówka jest większa od drugiej, albo całe ziarno jest pokrzywione, powyginane, na powierzchni ma zagłębienia itd., takich wypada unikać. Łuska nasienna winna być cienka, gładka i przylegać ściśle do bielma. Kiełek musi się, jak u pszenicy, ostro uwydatniać, głęboko leżeć w bielmie, po nad niego nieco wystającym, nie powinien więc nigdy po nad powierzchnię bielma występować.